دانلود مقاله سخنان مقام معظم رهبری در مورد جوانان

دانلود مقاله سخنان مقام معظم رهبری در مورد جوانان – امام خامنه ای

بخشی از متن
جلسه‏ى بسیار پُرنشاط و پُرجاذبه‏یى است. جلسات جوانان – بخصوص جوانان اهل علم و دانش – همیشه همین‏طور است. از بیاناتى هم که دوستان در این‏جا فرمودند، بدون تعارف من حقیقتاً محظوظ شدم. براى من بسیار جالب بود که در گفتار دوستان – چه استادان محترم و چه دانشجویان – کلام پُرمغز و پُرمعنا شنیده مى‏شد. آنچه گفتند، اندیشیده بود و یقیناً نشان‏دهنده‏ى سطح راقىِ فکر در مجموعه‏ى دانشگاهىِ کرمان بود. نکاتى را از بیانات دوستان یادداشت کردم؛ امیدوارم این توفیق را پیدا کنم که از آنها بهره ببرم و بر اساس آنها برنامه‏ریزى‏هایى صورت بگیرد.
اما آنچه من در این جلسه عرض مى‏کنم، مایلم تکرار حرف‏هایى که در این چند روزِ طولانى در شهرهاى مختلف کرمان زدم، نباشد. امروز گمانم نهمین روزى است که من در استان شما هستم و طولانى‏ترین سفرى است که تا امروز به استان‏ها داشته‏ام. حرف‏هاى زیادى گفته و شنیده شد. بنده چه از نخبگان و چه از آحاد مردم مطالبى شنیدم، اما دانشجو و دانشگاهى قشر برگزیده‏ى جامعه‏اند؛ این تعارف نیست. شماها امید آینده‏ى کشورید. در واقع پاره‏ى دل ملت و دلبستگىِ بلند مدتِ ملت شما هستید. نگاهى که به مسائل کشور مى‏کنید، باید نگاه کلان باشد. من در این زمینه مطالبى عرض مى‏کنم.
البته این دانشجوى عزیز – نماینده‏ى تشکل‏هاى دانشجویى – نکته‏ى بسیار درستى را ذکر کردند و آن این است که نسبت میان نگاه به فعالیت‏هاى امروز و نگاه به تکالیف آینده در فعالیت‏هاى دانشجویى و جنبش دانشجویى باید رعایت شود؛ لیکن اگر ما نگاه کلانى به مسائل کشور، به آینده‏ى کشور و چالش‏هایى که فراروى ملت و کشور قرار دارد، نداشته باشیم، نه تنها نمى‏توانیم وظایف آینده را ترسیم کنیم، بلکه در فعالیت‏هاى فعلى هم احتمال سردرگمى وجود خواهد داشت.

جمهورى اسلامى – یعنى نظام مردمى، نظام مستقل، نظام مبتنى بر ارزش‏هاى اصیل، نظام مبتنى بر آزادى فکر و عدالت اجتماعى – یک هدیه‏ى الهى به ملت ایران است. خداى متعال این هدیه را مفت و مجانى به ملت ایران نداده است. نسل‏هایى تلاش کردند، نسل قبل از شما مجاهدتِ سخت و دشوارى را متحمل شدند؛ خداى متعال هم وعده کرده است که براى مجاهدت پاداش قائل است. پاداش نه فقط پاداش اخروى است، بلکه در همین نشئه‏ى زندگى هم پاداش داده مى‏شود؛ «کلاً نمد هؤلاء و هؤلاء من عطاء ربک»؛ هرکس تلاش کند، به نتیجه‏ى آن تلاش خواهد رسید. ملت ایران تلاش کردند؛ خداى متعال هم این هدیه را به آنها داد؛ یعنى یک نظام مردمى که پایه‏هاى آن بر ضدیت با فساد و انحراف و کجروى و وابستگى نهاده شده است. این هدیه را باید نگه داشت. این‏طور نیست که اگر خدا به قومى نعمت داد، آن قوم خاطرجمع باشند که این نعمت براى آنها خواهد ماند. شما در سوره‏ى حمد مى‏خوانید: «صراط الّذین انعمت علیهم غیرالمغضوب علیهم و لاالضّالّین»؛ یعنى «مغضوب علیهم» و «ضالّین» هم جزو «انعمت علیهم»اند. نباید تصور شود که خدا به عده‏یى نعمت مى‏دهد و عده‏یى را گمراه مى‏کند و مورد غضب قرار مى‏دهد؛ نه، «غیر المغضوب علیهم» به حسب ترکیب نحوى عربى، صفت «انعمت علیهم» است. خدا به انسان‏هاى زیادى نعمت داده است. نعمت دادشده‏گان دو نوع‏اند؛ یک عده کسانى هستند که با عمل خود، با سوء رفتار خود، با تنبلى خود، با انحراف خود و با دل سپردن و تن سپردن به هوس‏هاى زودگذرِ منحرف کننده، نعمت را بر باد دادند؛ یک عده هم کسانى هستند که نعمت را با کوشش و تلاش و شکرانه‏ى خود نگه داشتند. کسانى که نعمت را بر باد دادند، «مغضوب علیهم» و «ضالین»اند؛ آنهایى که نعمت را نگه داشتند، «غیرالمغضوب علیهم و لا الضّالّین»اند.
خداى متعال، هم به انبیا و اولیا و شهدا و صالحین نعمت داده است – «فاولئک مع الّذین انعم اللَّه علیهم من النّبیّین و الصّدیقین و الشّهداء و الصّالحین» – هم به بنى‏اسرائیل نعمت داده است؛ «اذکروا نعمتى الّتى انعمت علیکم». در سوره‏ى بقره سه مرتبه این تعبیر تکرار شده است. خدا به بنى‏اسرائیل هم نعمت داد، منتها آنها نعمت را کفران کردند. خداى متعال در سوره‏ى سبأ مى‏فرماید: «ذلک جزیناهم بما کفروا و هل نجازى الّا الکفور». خداوند کفران کنندگان نعمت را تنبیه و مجازات مى‏کند. پس باید نعمت را نگه‏داشت. انبیا و شهدا و صالحین و صدیقین کسانى هستند که نعمت خدا را نگه‏داشتند. نعمت خدا را باید نگه‏دارید، پرورش دهید، کامل کنید و نقایص‏اش را برطرف سازید – که این نقایص هم باز از عمل ما ناشى مى‏شود – این کار بزرگى است که بر عهده‏ى شما جوانها و بخصوص جوانان دانشجوست، که امیدهاى آینده‏اید و در افق آینده، انسان شماها را مى‏بیند. مدیران و تصمیم‏گیران و تصمیم‏سازان کشور در آینده شماها هستید؛ هم مى‏توانید این کشور را به اوج قله‏ى افتخار و ترقى برسانید – همان‏طور که آرزوى نظام جمهورى اسلامى است – هم مى‏توانید خداى نکرده نعمتِ به دست آمده را از دست بدهید. لذا به افق دوردست نگاه کنید و ببینید چه باید کرد و چالش‏هایى که در مقابل ماست، چیست.
من چند مسأله از مسائل کلان کشور را با توجه به وقت و حوصله‏ى شما عزیزان بیان مى‏کنم. البته همه‏ى اینها مسائل کنونى و مسائل نقد است، اما در سایه‏ى تحلیلِ این مسائلِ نقد، مى‏شود خط ممتد به سوى آینده را پیدا کرد و مشخص نمود که چه کار باید بکنیم و چه کار باید نکنیم.
مسأله‏ى اول، شکل دادن به یک آرمان سیاسى است که بتواند به فعالیت‏ها و تلاش‏هاى جوان جهت بدهد؛ چون بدون آرمان، نه مى‏شود درست زندگى کرد و نه تلاش انسان، منضبط خواهد بود. باید آرمان و خط روشن و افق واضحى در مقابل وجود داشته باشد که به انسان جهت بدهد. این آرمان چیست؟
من از این‏جا شروع کنم که جوان در ایران اسلامىِ کنونى ما – شاید در جاهاى دیگر هم همین‏طور باشد؛ من نمى‏توانم از لحاظ علمى اظهارنظرى بکنم؛ اما آن چیزى که به تجربه و شناخت از نزدیک به آن رسیده‏ام، در مورد جوان ایرانىِ کنونى ماست – آرزوهایش خلاصه نمى‏شود در پیدا کردن خانه و همسر و شغل؛ این، همه‏ى آرزوهاى یک جوان نیست. البته اینها نیازهاى یک جوان است و دوست دارد تأمین شود؛ اما فراتر از این، آرزوهاى بزرگترى هم به‏طور طبیعى در جوان ما وجود دارد؛ بخشى مربوط به طبیعت جوانى است – که آرمانگرایى در آن وجود دارد – بخشى مربوط به آرزوهایى است که نظام جمهورى اسلامى براى ملت و آینده‏ى ما ترسیم کرده؛ برخى شاید بر اثر پیشرفت‏هایى است که تاکنون با تجربه به دست آمده؛ برخى هم بر اثر ناکامى‏هایى است که وجود دارد. جوان ما وقتى تبعیض را در جامعه مى‏بیند، آرزوى عدالت اجتماعى در دل او شعله مى‏کشد. جوان ما وقتى فساد را در بخشى از دستگاه‏هاى مجموعه‏ى نظام مشاهده مى‏کند، میل به مبارزه‏ى با فساد و آرمانِ ریشه‏کنى فساد در درون او شکل مى‏گیرد و او را به حرکت وادار مى‏کند. به این دلایل، کمال‏جویى و آرمان‏خواهى در جوانان ایران اسلامى ما وجود دارد.